Wie艣 Ostrowite nie obfituje w zabytki. Do nielicznych 艣wiadectw historii tych okolic nale偶膮 pozosta艂o艣ci zespo艂u dworskiego, obora, murowana stodo艂a oraz park. Najstarsz膮, zachowan膮 do dzi艣 budowl膮 zamieszka艂膮 jest karczma.
Pozosta艂o艣ci kultury materialnej znajdziemy np. w Sierniczu Wielkim i Skrzynce Ma艂ej, kt贸re jeszcze w 1887 roku stanowi艂y ca艂o艣膰 jako bardzo dobrze prosperuj膮cy maj膮tek ziemski. Dla tych, kt贸rzy interesuj膮 si臋 histori膮, cenn膮 informacj膮 b臋dzie to, i偶 pierwsza wzmianka o Sierniczu jako wsi szlacheckiej pojawi艂a si臋 w XVI w. Ostatnimi polskimi w艂a艣cicielami Siernicza Wielkiego by艂a rodzina Wyganowskich herbu 艁odzia. W latach 80. po 艣mierci dziedzica Wyganowskiego, dobra przesz艂y w posiadanie rodziny Bosak贸w, a w pocz膮tkach XX w. ich w艂a艣cicielem - ostatnim - sta艂 si臋 Adam Iwa艅czyk. W 1945 r. folwark uleg艂 rozparcelowaniu. Dzi艣 mo偶emy obejrze膰 pozosta艂o艣ci zespo艂u dworskiego po艣r贸d parku z XIX w.
Po I wojnie 艣wiatowej w Ostrowitem pobudowano "organist贸wk臋" - Dom Parafialny, kt贸rego dzia艂alno艣膰 mia艂a wp艂yn膮膰 na rozw贸j kultury i o艣wiaty w okolicy. Odbywa艂y si臋 tu tak偶e przedstawienia teatralne, bale i zabawy taneczne.
w latach 1918-39 nast膮pi艂 szybki rozw贸j budownictwa. W贸wczas stawiano ju偶 domy z ceg艂y, kryte blach膮.
Oryginalnym zabytkiem Ostrowitego jest metalowa wie偶a, pozosta艂o艣膰 z lat 30. Pe艂ni艂a ona funkcj臋 "latarni morskiej" dla lotnik贸w.
W臋druj膮c po okolicach Ostrowitego mo偶emy znale藕膰 jeszcze kilka innych ciekawych obiekt贸w: w Naprusewie np. w parku wznosi si臋 dw贸r z ok. 1890 r.
W Jarotkach, opr贸cz parku dworskiego z II po艂. XIX w., znajduje si臋 cmentarzysko ca艂opalne z kultury 艂u偶yckiej, obj臋te strefa obserwacji archeologicznej.
K膮piel z kolei to wie艣, kt贸rej wizyt贸wk膮 s膮: m艂yn gospodarczy z pocz. XX w. oraz karczma z wozowni膮.
Zespo艂y pa艂acowe znajduj膮 si臋 ponadto w Kosewie, Mieczownicy oraz Giewartowie-Holendrach.
Na d艂u偶ej warto zatrzyma膰 si臋 w Giewartowie, nie tylko ze wzgl臋du na jego malownicze po艂o偶enie nad jeziorem. Stoi tu bowiem pi臋kny zesp贸艂 pa艂acowy z po艂. XIX w. wraz z parkiem, murowana kaplica p.w. 艣w. Rocha z 1811 r., klasycystyczna, empirowa (wewn膮trz o艂tarz z 1811 r. wraz z obrazami z ko艅ca XVIII i pocz膮tku XIX w.) oraz ko艣ci贸艂 parafialny p.w. Podwy偶szenia Krzy偶a 艢w., powsta艂y w latach 1907-13. Pod kaplic膮 znajduj膮 si臋 grobowce. Natomiast w ko艣ciele, kt贸ry zdobi膮 witra偶e w stylu M艂odej Polski, najbardziej godna uwagi jest osiemnastowieczna rze藕ba oraz ludowy krucyfiks.
Mieczownica chlubi si臋 histori膮 si臋gaj膮c膮 czas贸w 艣redniowiecza. Zwi膮zana jest te偶 z wa偶nymi momentami powstania styczniowego, kt贸re tu w艂a艣nie sie rozgrywa艂y. Od dziesi膮tk贸w lat Mieczownica kojarzy si臋 przede wszystkim z ko艅mi. Pocz膮tek znakomitej hodowli koni wierzchowych da艂 w 1894 r. Janusz Chrzanowski, sprowadzaj膮c tu wszystkie klacze czystej krwi arabskiej. Dzi艣 stadnina w Mieczownicy sprzedaje konie na eksport, zaopatruje kluby je藕dzieckie i prowadzi w艂asn膮 sekcj臋 je藕dzieck膮. Otoczony parkiem pa艂ac , w kt贸rym mie艣ci si臋 administracja Stadniny, to pi臋kny starannie utrzymany, osiemnastowieczny zabytek architektury. |
